BİR SEVGİLİYE

Ey aşkıyla Aşk'a aşık ettiren aşık, Ey sevgisiyle En Sevgili'yi sevdiren sevgili, Ey sıcak huzur

BAHARI GETİREN

Ey kalbimin ğöğü! Ey kalbimi kızıl bir sevdayla kuşatanım!

AYNADAKİ SEN

Oysa ne çok özlemiştim seni, bir bilsen yokluğundan utanırdın...

HEP BİR ARADA

Melekleri topladık diye tebessümle söylendi hep babacım...

EVLİLİK AŞKI ÖLDÜRMEZ OLDURUR

Kerem kendi suretini görmeden, sen artık aslına bürün demişler. Ferhat doğduğu gün, isim vermeden bu çocuk ne kadar şirin demişler.

31 Tem 2016

DOĞUM HİKAYEM:)





Uzun zaman olmus yazmayali. Minnak hanim iki aylik olacak iki gün sonra. Doğduktan sonra çabuk büyüyor sahiden bebekler. Yukaridaki kapi süsümüzden de anlasilacağı üzere Zeynep oldu ismi. Biricikimin en başından beri istediği sevdiği isim. Bana sen de seç bir isim dedi ama o kadar baktim baktim, yanina pek de ahenkle söylenen kolay guzel bir isim bulamadim sinmedi içime ve öylece tek kalsin dedim.


Bu arada kapi süsü kendi el emeğimiz. Çerçevesi de dahil. Biricik elleriyle kaziya kese yapti:)) Emzik ve bebek arabasi haricinde her seyi kendimiz yaptik...

Gelelim esas mevzuya doğum hikayemeeeee;)


-->Tarih 1 haziran. 40+2 deyiz ve doktor kontrolümüz var. Muayenede her şey yolunda. Ne zaman isterse o zaman gelebilir, 42. haftaya kadar yolu var, biz bekleriz küçük hanımı diyor doktorum.  Sağ olsun beni sonuna kadar destekledi normal doğum için.

-->Doktorum mu? Derya Hanım. Çok tatlı, sıcak kanlı, dost canlısı bir insan. Müthiş bir rahatlık veriyor insana. Kendinizi arkadaşı gibi hissediyorsunuz. Sanki doktorunuz bildiğiniz, tanıdığınız, güvendiğiniz bir arkadaşınız düşünün yani... Seviyorum bu kadını yaa:) 28. haftamda tanıştık bir de kendisiyle ve daha ilk tanışmada hissedebiliyorsunuz tüm bunları zaten.

NST ye girildi, ufaktan sancı kasılmalar tespit edildi, Biricik sevinçten dört köşe aman allahım. Bende sancı onda neşe:) Doğumun yaklaştığının habercisi  çünkü bu, kızımızla buluşma zamanı demek çünkü...
Ertesi gün tekrar NST ye girmem konusunda anlaşıp ayrılıyoruz...

Eve varana kadar kasılmalar gelip gidiyor arada, her zaman olan rutin kasılmalardan yani. Eve gelince yürüyüşe çıkıyoruz annemle.Kasılmalar devam ediyor.

Akşam dizi izleyip çay içerken de arada kasılma molası, allahh kasıldımmm, tamam tamam geçiyoorr heh geçti devam hadi modundayım.

Gecenin ilerleyen saatlerinde azıcık daha artan sancılar ama dayanılmaz değil...
Uyudum mu peki, tabii ki hayır, rahatsız durumdaydım. Biriciki uyuttum ama.

Hadi nolur uyu sen, sana çok ihtiyacım olabilir yarın!

Sabah ezanıyla doktoru arıyorum artık...

_Benim  akşamdan beri düzenli kasılmam var ve şuan artmış durumdaaa 6-7 dakikada bir geliyoorrr.
_ Eee  neyi bekliyorsun kuzum gitsene hastaneye hadii, arayıp haber veriyorum ben şimdi...
_Peki gidiyorum.
              * * *
--> Tarih 2 HAZİRAN! 40+3 teyiz ve Hastanedeyiz. Annecim ben ve Biricik. Yatışım yapıldı, evet evet ben bugün doğuracağım anlaşılan:)

Açıklık 3 cm, saat 6 buçuk.
 
Hastane önlüğü mü o ııyh, hı hıı hadi bakalım onu da giydik mi giydik. Sırada ne var?

Tabii ki NST ye bağlanmak. Sancılaar mı , e haliyle biraz daha arttırmış durumda şiddetini. Oturabiliyorum hala. Sancı gelince bir iki ufak diş sıkmasıyla, dizimin dibinde caanım eşim Biricikimle, yanı başımda oturup sessizce sürekli dua eden canım annemle atlatıyorum...

Bir yandan da haber veriliyor sağa sola dualar isteniyor. Saatler ilerledikçe sancıları karşılamak artık daha zor bir hal aldı, arada bir iki çığlıktan bişicik olmaazz çekinme bağır bağır:))
Ve Biricikin elini tüm gücünle sık tabiii:) 

_Eyvah geliyoo sancııı hazır ol. ( sanki Biricik niye hazır olacaksa esas sen kendine baksana )) :)
_Tamam. derin nefes al ver al ver hadi...
Ve ben derin nefesler ala vere ala vere bir çok sancıyı gerçekten de o şekilde atlatıyorum...

İyi de bu sancılar da bitmek bilmiyor ki nefes al ver al ver nereye kadar. Baktım olmuyor bağırmaya devam.

Bir müddet bütün yükümü Biricike bıraktım, ondan destek aldım hatta arada vurdum galiba:D :) Bütün sancıları birlikte atlattık.

O olmasa bu kadar dayanamazdım bile. En büyük destekçim oldu. O'nun varlığı biraz daha güç verdi dayanılır kıldı sancıları...

-->Saat olmuş 10 buçuk. Allah'ım gelsin artık derken, ebe hemşire tamamdır hazırsınız açıklık tamamlanmış 10 cm e çok yakın, doğumhaneye inebiliriz artık diyince ,ohh dedim zaten sancılarım da dayanılmaz hal almaya başlamıştı neyse ki doğum başlıyor.

Aşağı indik, doktorum gelip kontrol etti ve olamaz yanlış alarm. Açıklık daha 7 ye yaklaşmış anca. Kızdı hemşireye nasıl baktın diye.

Ben orda İptal. Neee ,nasıl yani daha kaç saat beklerim ne kadar sürer derken kendimi doğumhanede yine bekler halde buldum. Artık yorulmuştum geceden zaten uykusuzum ve açım da. Sancılar da yordu ayakta durmaya mecalim yok. Sancı gelince Biricikin boynuna sarılıp kendimi tamamen bırakıyorum artık:)

Bir yandan da, ''Yook yokk ben yapamayacağım galibaaa, istemiyorum ya, bırak beniii, izin ver n'ooluurr gelsin beni uyutsun kessinlerrr alsınlaaarr.'' Diye söyleniyorum :))))))

''Aaa olur mu o kadar dayandın hayır yaparsın sonuna geldik dayan, çok iyi gidiyorsun.'' diyor Biricik. Bir iki yalvarma modundan sonra doktorum tekrar geldi benim halimi görünce;

''Senden çok ümitliydim ama ümidimi kaybediyorum, hayatım bu ne hal, böyle bağırırsan nasıl ıkınacaksın doğum başladığında?

'' Önce bağırıp sonra ıkınsam olmuyor mu yaaa'' 

Yok kuzum olmaz,  çok yorgun düştün sen belli, daha açılman da tam değil epidural tavsiye ederim dedi.
Ben tabi direk, sancılarım gidecekse kabuul vallahi kabul hemen yapsınlar dedim:)

İki sancı arası yapıldı mı epidural... Beş dakika sonra uçtu gitti mi sancılaarrr oouhhh benden mutlusu rahatlamışı yok. Yeniden doğdum sanki:) Güle oynaya bekledim sonrasında. Annecim ben ve Biricik  hala birlikteyiz. Arada ebelerle sohbet muhabbet.


Yalnız bir titreme aldı beni durmuyor :) O olmasa uyuyacağım o kadar rahatladım.


Doktorum tekrar gelip bakıyor ve hala aynı yerde sayıyoruz bir de eyvah ödem oluşmuş kızın başında ve de çok azcık mekonyum bulaşmış, en fazla bir saat daha beklerim, olmazsa hala daha fazla tehlikeye atamam seni de bebeği de alırız mecbur sezeryana dedi. Ama nolur normal doğur şunu haydi istemiyorum almak diyor.
 
E n'apayım söyleyin yapayım varsa bişi diyorum. Yürü diyor. Bir kolumda serum bir yanda NST doğumhanenin içinde, 3 metrelik bir alanda dört dönüyoruz Biricikle.

Artık rahat olduğumdan ben de istemiyorum sezeryan. Normal doğurmak istiyorum. Tekrar geldiğinde doktorum tamamen seninim buradayım artık hadi yapalım şu işi dedi baktı ve 15 dakika daha beklerim olmazsa üzgünüm ama ameliyata almam gerekecek dedi. Ben de, yaa hayıırr yaparımm  bir denesek diyorum.

15 dakika sonra hadi gel deneyelim bakalım dedi, kasılmam gelince bir kaç ıkınma denemesi, durum kontrolü yapıyor ve  zor görünüyor ufak tefek sorunlar da var bende. Aşağı inmemiş tam olarak kız diyor.
bir müddet tüm gücümle ıkınıp kızı aşağı indirmek için uğraştım ve sonuç da verdi,  vallahi yapacaksın sen, çok iyi gidiyorsun dedi doktorum. Bravo sana indirdin bebeği aşağı , olacak bu iş tamam, artık başlayabiliriz diyip diğerlerini de çağırdı.

-->VE DOĞUM ARTIK BAŞLAR.

Saat 1 buçuk. Benim sancı yoktu ama sancı geldiğinde kasılma olarak hissediyordum ki zaten ebe hemşire de yönlendiriyordu, evet şimdi! diye ve böylelikle ne zaman ıkınacağımı da bildim hep.

Var gücümle kendimden bile beklemediğim bir performansla ıkındım... Biricik şaşkınlıkla bakmış bana ıkınırken girdiğim halden ürkmüş, patlayacaksın sandım diyor:))

Hatta bir ara baktım doktorcum, alllaaa, durun çekilin vallahi öpücem sahiden çok iyi ittiriyor ya dedi ve geldi öptü de:) Ama benim performans  da yetmedi tabii tek başına, destek gerekti karnıma bastırdı bir yandan bir yandan ben çığlık çığlığa, bir yandan sakın durma sakın, devam ıkın hadi kuzucum az kaldı geliyor göründü başı, hadi devam et derken,  ortalığı çınlatan o son çığlıkla kendimden geçmişken artık, geldi bizim kız çok şüküüüür:) 

Saat 2 yi 2 geçe doğdu:) Biraz uzun mu sürmüş nee:)) Hemen çocuk doktoruna verdiler, orada ilk kontrolleri yapıldı, ben de  baktım ve dediğim ilk şey şu oldu, ''getirmeyin onu bana, gitsin istemiyorum görmiycem mahvetti beniii:))

Herkes güldü tabii, getirdiler yanağıma dayadılar yüzünü ve o an her şey bitti gittii kokusunu duyunca, yumuşacık tenine değince kendimden geçtim.  Biricik yanı başımdaydı bir ara yüzüne baktım ağlıyordu:))


Annecime baktım hiç ağlamadan duruyor şaşırdım. Meğer babacımdan tembihliymiş sakın ağlayıp üzme cesaretini kırma kızımın diye:) Ben o son anlarda bağırırken  annecim bayılmazsa iyidir diye de düşündüm hatta :)) Sonradan öğrendim ki kendini tutmuş tutmuş  benim yanımdayken, doğum sürecinde de dayanamayıp çıkıp aralarda ağlamış ve doğum gerçekleştiğindeyse yine dışarıda  hüngür hüngür ağlamış:)

Az bir dikişle atlattım. Doktorum; harikaydın vallahi ben senin kadar dirayetli olamazdım dayanamazdım itiraf edeyim sen çok iyi iş çıkardın dedi:)
 
Hala daha aynı şeyi söyler ve o gün epidural alıp da en zor doğuran da benmişim diğerleri çok kolay doğurmuş, o da benim nasibim napalım, ne gündü ama, geldi geçti işte.
Şimdi bu minik kuzuyu sevmek gibisi yok. Öyle çok seviliyor ki, şükürler olsun Rabbe diyoruz...