O KADAR SEVGİLİ Kİ...

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cebrail (as) a sordu:
Ey Cebrail!
Hiç 7 kat semadan yeryüzüne korku ve dehşet içinde hızlıca indin mi?
Cebrail :
Evet Ya Muhammed 3 kez dediğin şekilde indiğim oldu.
Bunun üzerine Peygamber Efendimiz(sav) sordu :
Nasıl oldu anlat?

Birincisi dedi Cebrail (as) ;
H.Z.İbrahim ateşe atılırken Allah (cc) bana dedi ki :
Sor bakalım İbrahim’in bizden bi dileği var mıdır?
O sırada ibrahim ateşe atılmış şekilde hav ada ilerliyordu.
(o zaman mancılık yöntemiyle ateşe atmışlardı İbrahim Peygamberi)
Cebrail :
Hemen süratle indim yeryüzüne ve İbrahim'e sordum ;
Var mıdır Rabbinden istediğin birşey?
İbrahim peygamber cevapladı:
Çekil çekil!
Rabbim’den geldiyse başım üstüne.
Bunun üzerine Yaradan emretti.
Ateşe serin ol! Yere yumuşak ol! dedi

Peygamber Efendimiz(sav); ya ikincisi diye sordu Cebrail(as)’e.
Cebrail (as) :
Yine İbrahim oğlu İsmail’i kurban edeceğinde bıçağın keskin yerini değil sırt tarafını İsmail’in boğazına sürtüyordu kesmek için tam farkına vardı ve bıçağı ters çevirip İsmail’in boğazına değdireceği sıra Rabbim emretti;
Yetiş Cebrail al şu iki koçu İbrahim bunları kurban etsin dedi.
İşte o sırada çok korktum yetişemeyeceğim diye ama şükürler olsun yetiştim.

Peygamber Efendimiz(sav) sordu :
Ya üçüncüsü Cebrail onu da anlat.
Cebrail (as) :
Ya Rasulallah onu ne sen sor ne ben söyleyeyim.
Rabbime en yakın olduğum yerdeydim.
Kendi mekanımda ve 7 kat semanın en tepesi denebilir.
Sen Uhud savaşındaydın ve savaş sırasında darbe aldın.
Darbe alınca miğferinin demiri yanağına battı.
Ashab geldi yanına ve sana olan terbiyesinden dolayı o demiri eliyle değil de ağzıyla yanağından hafifçe çekti çıkardı.
İşte tam o sırada yanağından süzülen bir damla kan yere düştü düşecek.
Alemlerin Rabbi şöyle dedi:
Yetiş Ey Cebrail! Eğer Resulümün kanı yere düşerse andolsun ki yerde ve gökte bir tek canlı bırakmam.Cebrail (as):
İşte o anda tüm gücümle yeryüzüne Uhud’a yöneldim.
O kadar hızla indim ki yanağından süzülen kan tam yere damlamak üzereyken yetiştim ve kanadımın üzerine düşürdüm.
Hamd olsun Rabbime…