25 Nis 2014

YAPRAK DÖKMEZDİ HİÇ UMUTLARIMIZ


Ah ne çoktuk ne kadar da çocuktuk bir zamanlar
. Mutluluktu bir yanımızda bizimle birlikte her sabah güne gözlerini açan. Kayan yıldızlara uzanırdı ellerimiz, tutardı da. Ay dedeyle konuşurduk geceleri, bizi takip ediyor diye de kızardık bir güzel. Aslında her yerde onu görmek hoşumuza giderdi, bizimle geliyor diye nasıl da sevinirdik.

Uykusunu kaçırırdık gündüzlerin, gecelere inat. Gönlümüzde kuşlar büyütürdük, çünkü inanırdık ki kanatlanıp uçabilirdik biz de.
İmkansız mı, o da ne? Bizim için dağlar bile gülümseyebilirdi. Bilmezdik hüznü, badem gözlerimizdeki ışıltıydı güneş ve biz hep gökyüzüne uzayan yokuşlarda koştururduk.

Sonra sebepsiz şen kahkahalarımız vardı göğü inleten ve taşların kalbinde açan menekşelerimiz. Yalnız, çikolatalar için akardı gözyaşlarımız ve de düşüp kanattığımızda dizlerimizi. Sadece canımız yandığı için süzülürdüler gerçekten, sahtesini dökmeyi bilmezdik hiç. Sevgilerimize yalan bulaşmamıştı henüz, dile gelince biz, gökyüzü selama dururdu tüm görkemiyle.

Yanan bir gönlün alevine dokunurduk minicik ellerimizle, korkusuzca. Bilmezdik riyakarlıkları.. Ne yaparsak en güzelini en sıcağını yapardık. Ne söylersek hep yüreğimizin derinliklerinden bir bahar tazeliğinde, kopup da gelirdi. Ve biz gülümseyince kuruturduk bütün gözyaşlarını ruhun.


Çocuktu ya kalplerimiz;
Masumduk
İçtendik
Mecnunduk
Leylaydık…
Dünya bizimdi ve yaprak dökmezdi hiç umutlarımız…

***

Hangimiz saklamaz ki hala çocuksu yanını yüreğinin bir köşesinde? Ne güzel bir mirastır o, ruhumuz için.

16 yorum:

  1. hep çocuksu, masum bir yanımız kalsın..
    huzur bulutundan huzurumu aldım kaçıyorum ve bu huzuru hep arıyorum :)
    güzel sabahlar :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim mavimm ne mutlu huzur dağıtabilmek:)
      sana da güzel sabahlar:)
      kalsın, kalmalı zaten dimi:)

      Sil
  2. Umutlarımız hiç dökmeye keşke o umut dolu yapraklarını..
    Çocukluk.. insana verilmiş en güzel hediye.. ve insan bu hediyenin kıymetini kaybediince anlıyor, çoğu zaman. ya da kaybettiğini sanıyor.
    değil mi..
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. her şeyde olduğu gibi elde olan elden gidince daha bir kıymete biniyor anlaşılıyor değeri ama çocuk ruhlar olarak bir zamanlar eminim çoğumuz pek güzel pek ala kullanmışız tadını çıkarmışızdır bunun:) ve hala içimizde bir yerlerde göz kırpan bir yanımız vardır elbette evet;)

      Sil
  3. geçmişe yolculuk yaptırdın...yüreğimde çiçekler açtı birden...içimdeki çocuk selam durdu güneşe yeniden...:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Oh oh ne güzel o zaman:) Ve ne güzel satırlar döküldü yüreğinden:)
      Sağ ol canım benim:)

      Sil
  4. Başlık ve içerik çok güzel olmuş üslubunuzu beğendim. Takibe alıyorum. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldiniz. Teşekkür ederim ne mutlu beğendiyseniz:)

      Sil
  5. Ah minel çocukluğum :) Bu yazın nostaljiye götürdü beni :)

    YanıtlaSil
  6. Yazını okuyunca dut ağacında oturan, karıncalarla konuşan, kuşların yuvasına ekmek taşıyan Hamiyet'i özledim ben :( Çok güzel yazıydı canım. Mutlu geceler ve selamlar enişteye :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocukluğa gitmek şöyle bir dolaşmak anı bahçelerinde, güzeldir. Sevindim.
      Çok teşekkür ederim hayatım. Aleykümselam;)

      Sil
  7. ahh,dut ağacına çıkıparı soktuğunda ağlaya ağlaya inişim aklıma geldi:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)) Bir dut ağacı macerası var herkeste anlaşılan.

      Sil
  8. Masumiyet de orada gizli.
    Çocuk gözlerimizde,
    Hani o hiç aldatılmadığımız gözlerimizde.
    ;)
    Çok güzel yazmışsın.
    Sevgilerimle
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim:) Sevindim beğenmene.
      sevgiler:)

      Sil