
Kenetli elleri yavaş yavaş ayrılırken birbirinden sadece gözleri kaldı birbirlerinde....Sessizlik kilit vurmuştu sözlere. Giderek akşamın kızıllığında kaybolurken sureti, yüreği çoktan kaybolmuştu bile hüznün karanlık sokaklarında.Güçlükle attığı titrek adımlardan birinde, ''mutlu ol benden sonra da, hep güzel yaşa'' cümleleri döküldü delikanlının ağzından...Güneş; omuzlara ayrılık acısını,gönüllere gurbet sızısını...